Pandeminin travmatik Gerçeği

Covid 19, canlıda ortaya çıkan semptomların belirgin bir örneğidir; bilinçdışı onları illaki işleme almadan – zevklenen bedenin. Büyük Ötekinde ortaya çıkan ve dolayısıyla ortaya çıkış alanı beden olan semptomla, bunu kaçınılmaz olarak üstlenme görevini gerçekleştiremeyen bilinçdışı arasındaki ayrımı Lacan, RSI seminerinde yapar. Bilinçdışının bu işe karışabilmesi için, Gerçeğe simgesel gerekir. Eğer durum buysa, Gerçek ve Simgesel arasındaki karşılaşmanın gerçekleşmemesinden dolayı özne, kaçınılmaz olarak travmaya doğru sürüklenir (Lacan, Séminaire XI). Ama, “semptroumatique”1 üretim, düşlemler ve duygular yoluyla; terkedilmeden çocuksu çaresizliğe, fobi ve diğerlerine uzanan bir semptom konvoyu oluşturur ve böylece bilinçdışı ve Gerçek arasında bir eklemlenme gerçekleşir. Semptom burada, bu virüsün kaosuna şekil verme (bir Gestalt) görevini üstlenir (Platon’un Timeos’u).

Camus’nün Veba’sını aratmayacak bir dünyada, sınırsızlığa ve belirsizliğe katlanmanın tek yolu budur. Sonuç olarak, fallik işlev tarafından üretilen semptom, Veba’daki gibi “gerçeği iptal” eden sınırsız Öteki zevklenmeye bir sınır olur. Bu durum farklı geliştiği taktirde, canlı, Ötekinden artık hiç bir şey beklemeyen, sınırsız bir bireysellik içerisinde virüse hapsolmuş olarak otistik bir girdabın içine girer.

Bunun çözümü, canlıyı üstlenen yeni bir hümanist küreselleşmeyle, bu gerçek hakkındaki bilginin paylaşımı ve kardeşçe dağıtımıdır. Bu konudaki başarısızlığın bedeli, demokrasinin yıkımıyla birlikte aşırı sağcı popülizmlerin ve diktatörlüklerin gelişi/yükselişi olur.

Covid 19 hastalığı demokrasilerin kronik hastalıklarına eklemlidir.

Christian Hoffmann, Çev.: Fiona Faraci

1 “Semptroumatique”: semtom-delik-travma; semptomun delinmiş olmasına gönderme yapan bir sözcüktür. Metnin Fransızca aslına buraya tıklayarak ulaşılabilir.