LACANCI PSİKANALİZ ÇALIŞMALARI

Yazar Romain Gary’nin bir anısını aktararak başlamak istiyorum, zira bu anı çocukluktan ergenliğe geçişi, ve bu geçişte uyanış olarak nitelendireceğimiz özelliği açıkça ortaya koyuyor. Otobiyografik romanı Şafakta verilmiş sözüm vardı’da (Les promesses de l’aube) aktarılıyor bu anı. Yazar oturdukları binanın avlusunda bir tür depo ya da ardiye olduğunu hatırlıyor. Çocukken, istiflenmiş eşyanın arasında saatlerini geçirmeye bayıldığı bir yer. Kendine ait gizli köşesi orasıymış

Jacques Lacan’ın öğretiminden yola çıkarak ergenliğe nasıl yaklaşabileceğimizden bahsedeceğim. Bu ilk bakışta şaşırtıcı görünebilir. Zira Lacan’ın ergenliğe dair doğrudan referansları pek azdır, Lacan yazılarında ya da seminerlerinde bu terimi çok nadiren kullanmıştır. Fakat öyleyse bunun sebebini sorgulamamız gerekir. Ergenlik teriminin bu nadirliği Lacan’ın, öznenin başka her dönemden yoğun biçimde cinsellikle karşılaştığı yaşamının bu dönemi ile ilgilenmediği anlamına gelm

Lacan 1973'te özneden konuşan varlığa, dilden lalangue’a geçmiştir ve bu şekilde sözle ilgili ortaya koyduğu paradoksu da derinleştirmiştir. Bu tarihten itibaren artık söz sadece zevkin (jouissance) bir sınırı değil aynı zamanda onun vektörüdür de. Bu kuramsal dönüşüm, söz ve şiddet ilişkisini nasıl ele aldığımızı doğrudan etkiler. İnsan evladının sözün alanına girmesi onu insanileştirendir ve bu, onun, kesinlikle soy zincirine, akrabalığa, soy bi